Ze ging vroegtijdig van school en zat jaren thuis. Het lukte Jamie Geurts (23) maar niet om van de bank af te komen. Totdat de gemeente Heerlen belde en haar een opleidingstraject aanbood. “Halleluja, dacht ik.”

 In de cleanroom van Medtronic in Heerlen haalt Jamie instrumenten uit de wasmachine. Ze worden zorgvuldig in een operatiebox gedaan. “Deze instrumenten gaan straks naar ziekenhuizen waar ze gebruikt worden bij rugoperaties”, legt Jamie uit. Alsof ze er al jaren werkt.

 “Ja zo voelt het ook”, zegt de Heerlense, die pas sinds juli op de afdeling werkt. “Ik heb het enorm naar mijn zin hier. Was na de eerste meeloopdag al verkocht. De collega’s zijn super. Het werk is best belangrijk. Het gaat toch vaak om mensenlevens. Ik voel wel die verantwoordelijkheid ja”, klinkt het zelfverzekerd.

Heel ander persoon
Een jaar of drie geleden zouden we een heel andere Jamie ontmoet hebben. Eentje die behoorlijk in de knoop zat. Was gestopt met haar studie medewerker maatschappelijke zorg. Tijdelijk, zo was de bedoeling, maar ze zat enkele jaren thuis. Zonder in details te willen treden, vertelt ze “dat het gewoon niet goed ging”.

Vroeger gepest, weinig zelfvertrouwen. “Ik kwam tot niks, terwijl ik me de hele dag verveelde. Kreeg vaak te horen dat ik niet wilde, maar dat was het niet. Ik kreeg het niet voor elkaar. Mijn wereld werd klein; ik had geen vriendinnen meer. Gelukkig heb ik wel altijd de steun gehad van mijn ouders en mijn vriend. Aan hun heeft mijn ellende van destijds niet gelegen. Ik had het zelf verkloot.”

Juiste moment
Het was een ambtenaar van de gemeente Heerlen, belast met voortijdige schoolverlaters, die contact zocht met Jamie. “Of ik niet een opleiding wilde combineren met werken. Wat ik toen dacht? Halleluja! Dat was wat ik wilde. Precies op het juiste moment.”

Ze ging aan de slag bij een bedrijf dat auto-onderdelen maakt. “Eerste leerde ik om weer het werkritme op te pakken. Op tijd op staan en zo. Later stapte ik over naar Medtronic waar ik materialen uit het magazijn haalde, tot ik de kans kreeg te gaan werken in de cleanroom.”

Rekenen
Ondertussen volgde ze een jaar lang via ROC Leeuwenborgh de mbo-2 opleiding logistiek medewerker. Ze worstelde met rekenen, maar ook daar sloeg ze zich doorheen. Vorige week kreeg ze haar diploma. “Mijn collega’s hebben me geleerd dat ik niet zo aan mezelf moet twijfelen. Dat ik best talenten heb. Dat dingen soms misschien moeilijk lijken maar het gewoon gaat lukken als ik rustig blijf”, legt ze uit.

Ze is ook een stuk socialer geworden. “Een praatje maken met een wildvreemde, durfde ik gewoon niet. Zo’n interview als dit had ik waarschijnlijk nooit gedaan. Ja, het valt mee hoor”, lacht ze. Haar vriend, die ook de nodige problemen had, is er weer bovenop gekomen. Ze wonen inmiddels samen. Hij werkt als containerlosser. “Ik dacht, als hij het kan, kan ik het ook. We zijn bezig met het afbetalen van onze schulden. Hebben steeds meer zelf de sleutel in handen.”

Rijbewijs
Haar vriend is bezig met het halen van zijn rijbewijs. Daarna is ze zelf aan de beurt. Ooit willen ze een gezin en naar België verhuizen. Haar toekomstdroom? “Werken in de uitvaartbranche. Eigenlijk door de dood van mijn oma. Toen ze lag opgebaard, was ze heel mooi opgemaakt maar het was niet mijn oma. Zo zag ze er gewoon nooit uit. Het liefst zou ik alleen maar mensen opmaken. En dan precies zoals ze zijn.”

Voorlopig houdt de Heerlense zich naast haar werk bezig met het maken van legpuzzels. Hoe meer stukjes, hoe leuker. Ze is dol op haar zes katten. Houdt van metal, keltische én vioolmuziek. “En ik wandel graag in het bos. Die rust, de dieren, de bomen, ik word er altijd heerlijk rustig.”

Wijze lessen
Bang voor een terugval is Jamie niet. “Dat ben ik wel geweest. Maar ik zie die periode nu als een tijd waarin ik wijze lessen heb geleerd. Het beheerst mijn leven niet meer. Tijdens de diploma-uitreiking was ik hartstikke nerveus. De hele kantine hier bij Medtronic zat vol. Maar ik dacht: je kunt het wel. Ik ben blij dat iedereen zoveel geduld met me heeft gehad. Voor mezelf weet ik: ik heb leuk werk, ik doe mee, hoor erbij.”